बाबूजी !!!

परब्रम्ह हे भक्तांसाठी.. मुके ठाकले भीमेकाठी 

उभा राहिला भाव सावयव .. जणू कि पुंडलिकाचा...  

कानडा राजा पंढरीचा ... !! 

आम्हा साऱ्या संगीतभक्तांसाठी सुद्धा हा सूरतालाचा पुंडलिक जणू बाबूजींच्या रुपात उभा राहिला... त्यांच्या स्मृतीदिनी (२५ जुलै १९१९  - २९ जुलै २००२) त्यांच्या गीतांचा अमृतकलश मनामनात हिंदकळला नाही तर नवलच... 

भूपाळी, भक्तीगीत, अभंग, बालगीत, भावगीत, हळुवार प्रेमगीत, विरहगीत, करुणगीत, लावणी, वीरश्रीपूर्ण युद्धगीत आणि प्रतिरामायण जणू असे गीत रामायण !!! अश्या साऱ्याच चित्रपट संगीत अन सुगम संगीत यात संगीत दिग्दर्शन अन गायन करून हिंदी अन मराठी दोन्ही रसिकांच्या मनात अजरामर झालेले बाबूजी...   

तर हा ह्ळूवार स्वराचा, अवीट गोडीच्या चालींचा अन शाश्वत आनंदाचा "ज्योती कलश" या पुढे ही पिढ्यानपिढ्या असाच "छलकत" राहणार यात काही शंका नाही... 

तुमचे कौतुक म्हणजे पुन्हा ज्योतीने तेजाची आरती ..!! 

सूर तुमचे, चाल तुमची अन आवाज ही तुमचा... आमची फक्त अंजली .. भावनांची,  स्मृतींची अन श्रद्धेची   !!! 

- भक्ती आजगावकर

छायाचित्र आंतरजालाहून साभार!! ध्वनीचित्रफीत युट्यूबवरुन साभार!!

ज्योती कलश छलके!!

अर्ध्य धन्यवादाचे !!!

स्वर्णिम सखीचे मनोगत ...  


1 Month and 10 Days.... 
33 posts 
500 + visitors 
1000 + pageviews... 
44 comments 
18 Followers 


Seems all play of numbers ...  
but somewhere inside, one knows the value of those numbers... 


Its not only figures... it depicts the love you get from your friends,  known.. unknown friends..  the support to your effort of expressing self.. the acceptance of your creative side .. the token of appreciation... also the non-ending expectation of betterment... 


Those are not just numbers... It certainly multiplies the joy of reciprocation beyond the happiness of self expression....  


Before i addup the my familier way of saying Thanks ....


a humble thanks to all of you - दीपक, अभिषेक, हेरंब, स्वानंद and कल्पेश  for almost pushing me to Blogworld :) 


कविता ...

पहिले कडवे कधी कॉलेज मध्ये असताना केले होते...
आज कविता पूर्ण झालीय....
रास रंगलाय शाम विरही रात्रींचा .. :)
प्रसव वेणा कवितेच्या...अन आनंद सृजनाचा ... त्या शामसुंदरा साठी ...राधेसाठी... अन माझ्यासाठी !!

तुला कळवतेय कारण या साऱ्यात तू सुद्धा तुझी ओंजळ कधीतरी रिती केलेली ...
गोकुळात ...कालिन्दीत ... अन वर्षे सरली तरीही कालिंदी वाहती आहे...
पुढचे ठाऊक नाही.. पण आजचे अर्ध्य आज द्यायला हवे....

धन्यवाद !!!

- भक्ती आजगावकर

आस

ओंजळीत तुझ्या मोगऱ्याची फुले 

दिली कुणी नी घेतली कुणी.. 

सुगंध माझ्या भोवती परिमळे

आले कुणी अन गेले कुणी ..!! 

नभांच्या किनारी धरेचे उसासे 

क्षितीज हा भास वाटे जरी..  

शब्दातुनी रक्त सांडे कुणाचे 

व्यथा जुनी वेदना ही जुनी..!! 

दिशांध वारा गुज सांगे कुणाचे 

हुंकार हे दाटती अंतरी.. 

अज्ञात काहूर हृदयात माझ्या

अनोळखी चेहऱ्यांचे ऋणी..!! 

अगतिकतेचे हे पाश भवती

सुरावाचुनी जशी बासुरी.. 

देई विसावा अखेरच्या क्षणाला 

असे आस ही माझिया मनी..!! 

- भक्ती आजगावकर 

इक बातचीत

हम : 

अब क्या बताये उनको हम 

उनकी आंखोंसे दुनिया देखते है

गैरत भी है.. मुहोब्बत भी हमको
जवाब-ए-इश्क को शर्म के परदे मे रखते है !!! 

वो : 

वो देखते हैं दुनिया हमारी आँखोंसे'
और हम दुनिया में उन्हिको देखते हैं|
वो शरमाके पलके झुका लेते हैं,
और हम उनकी आँखोंमें देखने को तरसते हैं !!!

हम :

उनकी दुनिया हमसे है
और हमारी भी उन्ही से...
सपनो से भरी है हमारी आँखे..
और उन्हे शिकायत झुकी पलको से !!!

वो : 

शिकायत यही झुकी पलको से
के हमारे ख्वाब नही दिखते ...
जवाब तो सारे साथ लाये है...
उनके सवाल ही नही दिखते..!!

हम :

वो शिकायत करे, पसंद है ...
वो इनायत करे, पसंद है...
जिंदगीका साथ है.. रुठना मनाना
वो हमारे साथ है... पसंद है !! 

 - भक्ती आजगावकर 

(Thanks Vinayak for वो देखते हैं दुनिया हमारी आँखोंसे...)  

कविता

कविता... 

आरसे महालात अवचित डोकवावे ..अन चहूदिशांनी आपल्या प्रतिमा सामोऱ्या याव्या .. साऱ्या अक्षरातून आपलेच हुंकार जाणवावेत.. अन कडव्या कडव्यातून आपल्याच जगण्याचे प्रतिबिंब दिसावे तसेच काहीसे कवितांचे उमगणे... 
उमलणे अंतरात ..

कवी "ग्रेस" यांच्या सारख्यांच्या कविता म्हणजे तर पाण्यावर सोडून दिलेले चिमुकल्या ज्योतींचे दिवेच जणू...
लाटेवर वाहतील ... वाऱ्यासह त्याच्याच दिशेला पांगतील ... 
जे ओंजळ पसरतील, त्यांच्या हातीसुद्धा लागतील.. 
मग त्या दिव्यांनी तुमच्या मनातील अंध:कार दूर होवो ..
किंवा मग भरून आलेल्या भावनांच्या कोठाराला आग लागो .. 
सारे सारे त्या ओंजळ पसरणाऱ्या व्यक्तीचे ...

अश्याच एका कवितेच्या समजण्याचा ... अहं ... कळण्याचा ... नाहीच,,, उमगण्याचा प्रवास .. 
या हृदयीचे त्या हृदयी असाच ,... एवढाच .. 

बाकी शब्द कवीचे... जाणीवा ज्याच्या त्याच्या .. 
अनुभव ज्याचे त्याचे .. अन प्रत्यय तो हि ज्याचा त्याचा ... 

असाच एक प्रत्यय .. अलवार जुईच्या हिंदकळण्याचा ... 

कवी "ग्रेस" यांची कविता .. 

राजपुत्र आणि डार्लिंग

थांब. उसळू नकोस लगेच अशी या नकारावर 
शांतपणे ऐक. दातातून सोड्वून घे ओठ.
किती घट्टपणे बोटे गुंतवितेस? किती गुन्तवलेस स्वत:ला या प्रेमाच्या पाशात् ।।
किती आवेगाने धरून ठेवलेस हे प्रीतीचे बन्ध 
या पहाडाची एकट एकट बेटे काय सहज झाली असतील? 
पहाडा सारखा सतत तुझ्या सोबत असण्याचा... अचल अविचल असण्याचा ध्यास मोडून हे विखरून पडणे आलेय नशिबात.. हे विलग होणे जीवघेणेच .... 
परक्यासाठी रडू यावे तसे काय समुद्र सहज जमले असतील? हृदय पिळवटून निघावे तसे हे अश्रुंचे समुद्र उगीच का झालेत... 
गुलाब वाळायला लागले की बेटांचा जीव जागेवर नसतो पोरी,.. 
दिलेल्या शपथा..घेतलेल्या आणाभाका... चोरून दिले घेतलेले अन मनात अजून ताजे असणारे गुलाब या अश्या परिस्थितीच्या झळांनी वाळायला लागले की ते छिन्न विच्छिन्न हृदय जागेवर कसे राहील... !!! 

- कवि ग्रेस


स्वैर रसस्वाद: भक्ती आजगावकर

शुभेच्छा

रस रंग स्पर्श गंध

जाणिवेचे अगणित बंध 

शाश्वत आनंदाचे कंद 

तुमच्या साठी ... :)

भक्ती :)

बूंद

दवबिंदु सा जीवन सारा 
युही बह जाना है 
बस एक बार मगर 
कमल दल पर नहाना है 

बैठू मैं जरा गौर से 
और लगु मोती जैसा 
कितने पल का है जीवन 
ये फिर क्यों गिनना है 

नीर बनके बहु 
आस ये मन में अभी 
तृषार्त की प्यास को 
एक बूंद से बुझाना है 

बारिश की बूंद हो जाऊ 
या आंसू की इक बूंद 
दया रहे मन में भरी 
फिर गगन को छुना है 

- भक्ती आजगावकर

जाग

क्षितिजाच्या रेषेवर
नव्या पहाटेची साद..
दुलईत निजलेली
शांत झोप चाळवावी  !!

पेंग टाकुनी पहाटे
झाडपाने व्हावी जागी..
दवबिंदूच्या स्पर्शाने
अन काया मोहरावी !!

पंख पंख चिंब चिंब
थरारुनी रानपक्षी..
पाचूहिरव्या रानात
निळी लकेर उडावी !!

असा बरसावा ऋतू
जाग अस्तित्वाला यावी..
राठ खोडाला फुटावी
नवी जाणीव पालवी !!!

- भक्ती आजगावकर 

- भक्ती आजगावकर

सुबह

क्षितीज के किनारेपे  

नयासा इक सवेरा 

मिठीमिठी नींद मे

कुछ करवटे चाहिये !!

फुलपत्ते खिले है 

नयीनयीसी सुबह 

ओस कि बुन्दोमे 

तन भीगना चाहिये !!

पाखपाख गिलागिला

भिगाभागासा ये पंछी

हरे हरेसे जंगलमे

सूरकी लकीर चाहिये !!

ऐसे बरसो ओ मेघा

जाग जाये अस्तित्व

उदास मन की शाखपे

नये पत्ते खिलने चाहिये !! 

 - भक्ती आजगावकर 

नियती

..
थरथरत्या हाताने ठेऊन आलेले ते पाकीट...
चोर नजरेने पुन्हा एकदा वळून पाहताना अपराधीपणाचा परत एकदा वार अंगप्रत्यंगावर  ,,,
परत परत मनाची चलबिचल होत असतानासुद्धा डोळ्यासमोर आलेले भुकेले चेहरे आपल्याच मुलांचे... त्यांची फाटकी दप्तरे अन फुटलेल्या पाट्या...
यात त्यांचे सारे बालपण करपून चालल्याची एक धारदार जाणीव...

आपल्या कोणत्याच प्रयत्नांना यश नको पण निदान पोटा पुरता पसा??? तो हि नाकारत चाललीय हि नियती...का... ???
अन मग आता हे काम... हा सूड स्वत:वर... दुनियेवर कि नियतीवर... नक्की कोणावर..???

अन कसले हे काम... काय असेल त्या पाकिटात... वाईटसाईट काही काम तर नसेल.. काय करून घेतील... पण भुकेल्या मुखी दोन घास देणारे काम... वाईट कसे असेल ...मनाचा हिय्या करून विचारावे तरी फक्त ओरडा बसला... नको त्या गोष्टीत नाक न खुपसण्याचा ..

निदान एका गोष्टीचे सुख आहे .. घरापासून दूर आलोय ... ठिकाण हि नवीन आहे... ओळखीचे नाही ..      
पण काय होईल त्या पाकिटाचे .... हा प्रश्न अधुराच राहील ...

पुरे... सध्या जेवण घेऊन घरी जावे आधी ... त्याशिवाय पोटाची न मनाची भूक भागणार नाही...

.....
.....
.....

हे काय... बायको एकटीच घरात ... मुलं कुठेयत ...
"वस्तीतल्या ताईने मुलांना फिरायला नेलेय... का.. कुठे...??
परत कधी येणार ?? ... हे काय..मी खाऊ आणलाय न.... उघडला पण नाहीये अजून... कधी याल रे बाळानो... निदान आज तुम्हाला पोट भर जेवताना पाहू दे...

कधी याल.. किती उशीर...??
अन हे काय... हे वस्तीवाले.. सगळेच का एकत्र... काय हा कोलाहल..  काय झालेय काय...?

देवा... ताई अन मुलं कुठेयत ... कुठे गेली होती नेमकी ...

अरे देवा... हातातला खाऊ ... माझी मुलं ...
हे सारं जग माझ्या भोवती का फिरतंय... !!!!

- भक्ती आजगावकर


आज मुंबई बॉम्बस्फोटाच्या मिषाने... त्यात बळी गेलेल्या लोकांना श्रद्धांजली... अन त्यातल्याच एका विचाराचे हे तरंग...  
आज पहिल्यांदा.. लिहिताना आनंद होत नाहीये... :(

क्षणिका

असा बरसावा ऋतू
जाग अस्तित्वाला यावी
राठ  खोडाला फुटावी
नवी जाणीव पालवी  !!!

- भक्ती :)

विठ्ठल

बोलावा विठ्ठल पाहावा विठ्ठल
करावा विठ्ठल जीवभावे ... !!!!

जीवनाच्या या अखंड वारीच्या प्रवासात तुमची साथ सोबत अखेरच्या श्वास पर्यंत राहो... देवळाचा कळस पाहून तुला उराउरी भेटण्याचा आनंद मानणाऱ्या वारकरयाची निस्सीम भक्ती अंतरंगी भिनत राहो... तुझ्या नामाचा गजर कानात घुमत राहो ...तुझ्या अस्तित्वाचा परिमळ अवघे जगणे सुगंधित करो ... ही प्रार्थना ... !!!

फोटो आंतरजालाहून साभार ...

कॉफी ..!!!

काही काही कनेक्शन्स अगदी जुळून आलेले असतात न... जणू एकमेकासोबत असावे असेच... असेच एक गहिरे नाते... आपण अन कॉफी यांचे ..  

धुंद कोसळता पाउस.. खोलीचा आवडता कोपरा.. आभाळ दाखवणारी फ्रेंच विंडो .. द्रुत लयीत आलेली शुभा मुदगल यांची तान.... नी हातात दरवळत्या कॉफीचा मग ... 

स्वर्ग स्वर्ग धरेवर म्हणतात .... तो अजून वेगळा असतो का.. 

आठवणींच्या लडी एकवार उलगडू लागल्या की किती विविध रंगी गुंता होत जातो स्वत:भवती...  किती तलम रेशमी धागे उलगडत जातात बांधून ठेवलेले ते क्षण, ते बंध, ते स्पर्श... 

किती अन कशी, ही अशी कॉफी साथ करत राहते आपल्याला.. आपल्या जगण्याचा एक भाग बनत..

कधी परीक्षेच्या रात्रींत डोळे फाडून अभ्यास करताना... वेलदोड्याच्या वासासोबत आईची माया जाणवून देणारी... 

कधी कॉलेज मधून लेक्चर बंक करून अश्याच पावसात घेतलेली... मैत्रिणींच्या घोळक्यात ...गप्पात ... सगळ्यांच्या हातात फिरत हाती रिकामा मग कधी आला हे सुद्धा न कळलेली ... अन मग कॉलेज च्या कट्ट्यावर सवयीची होऊन गेलेली .. 

कधी सगळ्यांना चुकवून, धडधडत्या हृदयाने अन थरथरत्या हाताने पकडलेला तो सिसिडी चा मोठ्ठा कप... "हातातून तो कप सुटेल की ओंजळीतून हृदय" अशी त्या कॉफीवरच्या क्रीमच्या नक्षीत हरवलेली ...

कधी एकटेपणात त्याच घोटाघोटातून "प्रिय" च्या सुगंधी आठवणी जागवणारी ...मनात रुंजी घालत सारी संध्याकाळ श्यामविरही करणारी... 

इतकी जिव्हाळ्याची साथ देते कॉफी... शेवटच्या थेम्बा पर्यंत ... डोके भन्नाट उलट सुलट फिरत असताना अन टोकाचे विचार आजूबाजूला पिंगा घालत असताना .. जिवलग मित्रासारखी सोबत करणारी.. समजावणारी ..अन संपता संपता आपले विश्व ताळ्यावर आणणारी सुद्धा...  किती पेल्यातली वादळे याच कॉफीमग मध्ये शमतात.. 

अशी प्रत्येकासाठीच आठवणीनी मधुर बनलेली कॉफी ... या कॉफी पुराणात सरतेशेवटी आठवतोय तो शांताबाई यांनी केलेल्या एका जपानी हायकुचा भावानुवाद .... 

"कॉफी हाउस

प्रत्येक टेबल भवती 

स्वतंत्र पाऊस ..." 

एकच कॉफी हाउस पण प्रत्येक टेबल वर नवीन माणसे...  अन त्यांना भिजवणारे त्यांचे क्षण .. अनुभव, त्यांच्या आठवणी, स्वप्ने.. गप्पा ..अन अजून कितीतरी शेअरिंग ... असा हा प्रत्येकाचा स्वतंत्र पाऊस ... 

अश्या तुमच्या आठवणींचा पाऊस एव्हाना तुमच्याही भोवती सुरु झाला असेल न..  

सो Enjoy.. तुमची कॉफी अन तुमचा पाऊस माझ्यासोबत !!! 

:) 

- भक्ती आजगावकर 

फोटो आंतरजालाहून साभार 

क्षणिका

पहिल्या पावसात चिंब 

भिजावसं वाटतं..

कात टाकून हिरवंगार

रुजावसं वाटतं..

भक्ती :)

   

कधीकधी आपलं गुपित
आपल्यालाच नव्याने कळतं
कोणताही प्रहर असो
तेव्हा डोळ्यात चांदणे फुलतं !!

भक्ती :)

कविता माझी ... !!

अगम्य किंवा सुगम ...कधी मूर्त कि अमूर्त ..
शब्दातून जे मांडले ...माझ्या मनीचे आवर्त.. !!

संथ जलाशयापरी... नितळ से पारदर्शी ..
क्वचित विस्कटलेलं ..वादळ गरगरतं..!!

जाईजुई फुले कधी.. अल्लद हिंदकळली ..
वटवृक्षाची सावली.. कधी अपार घनगर्द ..!!

झुळझुळता झरा जणू.. उत्फुल्ल खळाळता ..
अन वैशाख वणवा.. सदा अंतर्यामी तृषार्त..!!

गूढ साद अंतर्यामी.. जाणीव का नेणिवेची ..
शब्द शब्द माझे तरी......  अनुभूती तुमची सार्थ !!!
   

- भक्ती आजगावकर 

पाऊस ...

पाऊस ...

अस्सा भरारा वारा सुटतो अन् सारा आसमंत वादळून जातो ..
आपण वेड लागल्या गत पाहत राहतो...
पाऊस ... वेडा पाऊस...
चिंब करणारा.. स्वप्ने जागवणारा...
वाट पाहायला लावणारा... अन् न चुकवता “प्रिय”च्या आठवणी घेऊन येणारा...
दुरून आकाशवाट चालून येतो अन् भिजवतो...
अन् आपण भिजत राहतो..
धारांमधे ... आठवणीच्या गारांमधे ...

कसे सांगणार... कसे उत्तर देणार ...
"You are enjoying rain without me... :( "
"अरे वेडू ... I am missing YOU... with Rain!!"
:)

असे हे आठवणींचे आवर्त सुरू होते.. सार्‍या भावनांचा कल्लोळ ..
अन् ते शमवायची ताकद सुद्धा त्या पावसाकडे..
किती वाट पाहावी.. किती झेलावे ... किती भिजावे…अंतर्बाह्य …

कुणी धाडिले हे घनु जांभळे
कुणी वेढिले हे ऋतू कोवळे
नभातून वाहे व्यथा मुक्त हळवी
डोळ्यातूनी अन् हसू साकळे !!!

"तू न मी" हातात हात घेऊन तळव्यावर पाऊस झेलताना
ठाऊक असतील त्याला.. कोसळणार्‍या सार्‍या रात्री..
पापण्यांवर आणून परतवलेला सारा पाऊस..
बरसलेल्या सार्‍या आठव सरी

पण या वेळी मात्र पाऊस तुझा न माझा असणार न...
तुला स्पर्श करून माझ्याकडे येईल तो... चिंब करायला..
तुझे श्वास घेऊन येईल.. मृदगंध होऊन भारायला..
अन् तू होऊनच बरसेल.... अंतर्बाह्य …

:)

- भक्ती आजगावकर

सांगता येत नाही ...

बहर कधी ओसरेल सांगता येत नाही ...
प्रहर कधी उलटेल सांगता येत नाही ...
अजून ही पहाट आहे चांदण्याची ..
चंद्र कधी निसटेल सांगता येत नाही... !!!

:)

भक्ती

कुणी..

तळव्यात तुझ्या मोगऱ्याची फुले...
दिली कुणी घेतली कुणी...

मनास माझ्या हे सुगंधी खुळे...
आले कुणी गेले कुणी ..!!!

भक्ती :)

कविता

मूर्त थोडे..अमूर्त थोडे ..
थोडेसे मागोवा घेणारे..
अस्पर्श भावनांचे इशारे
खुल्या शब्दातून देणारे ...

भक्ती ... 

तू तुझा

एका चुकीच्या पोस्टमुळे चंगो आठवला...
तो, त्याच्या चारोळ्या यांनी कॉलेज मध्ये असताना आमची सारी स्वप्ने साऱ्या आकांक्षा सोप्या शब्दात मांडल्या होत्या... एकदम हिट
म्हणून तर डायरेकट "तो"

त्याला, त्याच्या कवितेच्या पुस्तकाला (मी माझा) ला वेडू सारखे उत्तर सुद्धा लिहिले होते... :)
तेच आज ...
"मी माझा ... "

"तू तुझा आहेस...ठीक आहे
तू माझा असावास हा आग्रह नाही ...
कारण तुझे असणेच इतके छान आहे..
की तिथे तुझा माझा हा विग्रह नाही ..."

- भक्ती आजगावकर