पाऊस ...

पाऊस ...

अस्सा भरारा वारा सुटतो अन् सारा आसमंत वादळून जातो ..
आपण वेड लागल्या गत पाहत राहतो...
पाऊस ... वेडा पाऊस...
चिंब करणारा.. स्वप्ने जागवणारा...
वाट पाहायला लावणारा... अन् न चुकवता “प्रिय”च्या आठवणी घेऊन येणारा...
दुरून आकाशवाट चालून येतो अन् भिजवतो...
अन् आपण भिजत राहतो..
धारांमधे ... आठवणीच्या गारांमधे ...

कसे सांगणार... कसे उत्तर देणार ...
"You are enjoying rain without me... :( "
"अरे वेडू ... I am missing YOU... with Rain!!"
:)

असे हे आठवणींचे आवर्त सुरू होते.. सार्‍या भावनांचा कल्लोळ ..
अन् ते शमवायची ताकद सुद्धा त्या पावसाकडे..
किती वाट पाहावी.. किती झेलावे ... किती भिजावे…अंतर्बाह्य …

कुणी धाडिले हे घनु जांभळे
कुणी वेढिले हे ऋतू कोवळे
नभातून वाहे व्यथा मुक्त हळवी
डोळ्यातूनी अन् हसू साकळे !!!

"तू न मी" हातात हात घेऊन तळव्यावर पाऊस झेलताना
ठाऊक असतील त्याला.. कोसळणार्‍या सार्‍या रात्री..
पापण्यांवर आणून परतवलेला सारा पाऊस..
बरसलेल्या सार्‍या आठव सरी

पण या वेळी मात्र पाऊस तुझा न माझा असणार न...
तुला स्पर्श करून माझ्याकडे येईल तो... चिंब करायला..
तुझे श्वास घेऊन येईल.. मृदगंध होऊन भारायला..
अन् तू होऊनच बरसेल.... अंतर्बाह्य …

:)

- भक्ती आजगावकर