कोजागिरी पौर्णिमा

This walk...

thats amazingly beautiful n skyfull of walk...

Full moon will pass on homes...yours n mine..

That mystical light ..inner self will shine..

Won't it ask today .. "Ko Jagarti"

With the blessings for all of us...

Who knows their purpose n responsibility.. 

May it bless us with it's share of divinity ... 

My share of life n "living" the supreme ability !!!

Amen !!!! 

Bhakti Ajgaonkar


This day that year : कोजागिरी पौर्णिमा  

अधूरी कहानियाँ

रोज की तरह आ गयी वो...
रोज की तरह बच्चा देखता रहा अपनी भूरी आँखे भरके...
हाथ उठाये ... दिल भरमाये ...
रोज की तरह ... फिर एक बार आस लगाये...

"कितने सुन्दर रंग... कितने नाजुक पंख...
मेरे जान के प्यारे ....तुम साथ क्यों नहीं रहते..
कितना सुंदर होगा वो जहां.. जब हम हरदम साथ साथ रहेंगे.. "

फैले हुए हाथ पे रोज की तरह फिर आ बैठी वो...
मासूम ... अनजान...
इतना फैला चाहत का वो रंग... ना जाने कब फैली हुई मुट्ठी कस गयी...
एक हलकी सी लड़खड़ाती कोशिश. ..
साथ रहने की वो चाहत जबतक जान तक पोहोचती, पंखो के रंग उंगलियों पे अस्त्यव्यस्त...
खुली मुट्ठी में बेजानसे दो पंख ...

कुछ कहानियाँ शायद अधूरी ही अच्छी होती है... शायद .. पता नहीं !!!


- भक्ति आजगांवकर



- चित्र आंतरजाल से साभार

एक लढाई ..

Well Differentiated Squamous Carcinoma

तळपत्या उन्हात हातात पडलेला तो रिपोर्ट
छोट्याश्या माऊथ अल्सर वरून,
बायोप्सीच्या शक्यतेवरून उडी मारून
कन्फर्म झालेला आजार
कॅन्सर ... आपल्या माणसाच्या आजाराचे हे निदान ..

क्षणभर ... दिवसभर चुकवलेली नजर...
कुठेतरी दिशाहीन झाल्याची जाणीव
तरीही विचलित न झालेला चेहरा
एका नव्या लढाईसाठीची जणू सुरुवात...

डॉक्टर, टेस्टस, एक्सरेज,
एम आर आय सी टी स्कॅन
विविध चाचण्यांच्या जंजाळात
गुंतवून ठेवलेले दुखरे मन ..

मग एक लांबलचक कॉरीडॉर
वेटिंगरूम सारखा थबकलेला
अंतरा अंतरा वर एकसारख्या खुर्च्या
वाट पाहून पाहून दमून विसावलेल्या

एक स्तब्धता
गोठून राहिलेली आसमंतात .
एक हुंकार ... हॉस्पिटलच्या पार्श्वभूमीवर चालू असलेला हमिंग साऊंड ..
अविरत ... एकटाकी शब्दातीत आकार

गडद काळोखालाही मागे टाकेल असं कोरडाठाक प्रकाश
लुकलुकणारे..आपल्याच गतीत मग्न असणारे यंत्रावरील दिवे
वर खाली होणारी , सतत धावणारी ती रेषा ...
यांत्रिकतेने दाखवते हृदयाची भाषा...

तासतास उलटतात ..
ऑपरेशन थियटर बाहेर आपण बसून असतो सुन्न
धारदार सुरीच्या पात्याने सारे पोट ढवळून काढावे
अशी असह्य कळ सांभाळत ..

"no liability" फॉर्मवर सह्या करतानाची थरथर
डॉक्टर ने समजाऊन दिलेले कॉम्प्लीकेशन्स
एकीकडे त्याचा अर्थ लावत असताना
दुसरीकडे हिंदकळत्या भावनांना दिलासा देण्याचा कमजोर प्रयत्न...

मग एक लढाई फत्ते होते...
एक खूप थकलेले, खूप सोसलेले कृश शरीर
त्या स्ट्रेचरवरून बाहेर येते...
अर्धवट शुद्ध.. अर्धवट गुंगीतही आलबेल असल्याचा इशारा करते...

आणि त्यानंतर सुरु होते ती खरी लढाई...
लांबलेले दिवस दिवस...
जागलेल्या रात्री...
औषधे ... गोळ्या...
न सोसवेल अशी तोंडाच्या कॅन्सरची लढाई...

वेदनेशी नवीन ओळख...
सावरण्याचा .. साह्ण्याचा रोज नवा एक अध्याय
रुग्णाचा ... आणि त्याच्या आसपासच्या लोकांचाही
शरीराबरोबर हळव्या झालेल्या मनाचा...

या सगळ्यात आधी कधी न समजलेले आपणच
दिसत जातो स्वत:ला? कळत जातो आपसूक ??
जगणे हे फुलांच्या पायघड्यांवरून चालावे इतके सोपे नव्हतेच कधी
पण अश्या सगळ्या प्रतिकूल परिस्थितीत
किती वेळा वाकतो.. मोडतो.. तडफडतो...
रागावतो... वैतागतो.. क्वचित उलट बोलतो सुद्धा ...
सावरण्याच्या क्षीण प्रयत्नात कितीदा,
मनाच्या जखमा घेऊन वणवणतो ...
कितीदा सुरुवात करून पुन्हा पुन्हा त्याच गर्तेत सापडतो...
आशा निराशेच्या सावल्यात किती काळ भिरभिरतो...

पण काळ तर चालत राहतो...
अन त्याच चालणाऱ्या काळाने अलगद बोट धरून एका सीमा रेषेवर उभे केलेय आज...
डिसेंबर १२ मध्ये सुरु झालेला हा प्रवास... आज जानेवरी १४ च्या उंबरठ्यावर येऊन
आश्वासक झालाय...
PET टेस्ट च्या आशादायी निकालाने आज असे जाहीर केलेय की
" no active traces of disease in the floor of mouth or elsewhere in body to suggest disease recurrence"

आज "World Cancer Day" आहे ..
आणि मुहूर्त आहे तो एका वर्षभराचे सावट हटण्याचा
मळभ दूर होऊन आभाळ स्वच्छ होण्याचा....
वेदनांची गट्टी इतक्यात सुटणारी नसली तरी अंतर्यामीची भीती लुप्त होण्याचा...

या मुहूर्तावर एक आशा करतेय...
तमाम कॅन्सरग्रस्त लोकांना असे डॉक्टर भेटोत.. जे माझ्या आईला भेटले...
आसपासच्या जवळच्या आणि संवेदनेने - समवेदनेने ओळखीचे झालेल्या अनोळखी लोकांचा खूप महत्वाचा असा आधार मिळो, जसा मला मिळाला...
आणि या रोगाशी लढण्याचे शारीरिक आणि मानसिक बळ मिळो ...
लढाई जिंकण्यासाठीच लढायची इर्षा मिळो....
" आमेन "

छायाचित्र आंतर्जालाहून साभार 

- भक्ति आजगांवकर

विशेष आभार डॉ. शिशिर शेट्टी आणि जाणता अजाणता सह्वेद्नेत सामील झालेल्या तुम्हा सर्वांचे ... 

Thank You!!! 

दिवे लागले रे !!!

दिवाळी ... दिव्याच्या ओळी...

अगदी अगदी समजू लागल्यापासून भुरळ घालणारा ... मोहवणारा ... नुकतीच येऊ येऊ म्हणणारी गुलाबी थंडी आणि त्यात येणारा हा दृष्ट लागण्याजोगा सण...
रोषणाई... उल्हास... लगबग.. सान-थोरांपासून सगळ्यांनाच स्वत:च्या उन्मेशात सामाऊन घेणारा...
आठवडाभर खपून बनवलेला दिवाळीचा फराळ..

भल्या पहाटे उठवून अर्ध्या उघड्या डोळ्यातली झोप उडतेय न उडतेय तोवर नारळाच्या दुधाने केसांना केलेले मालिश आणि सुगंधित उटण्याने चोळून घातलेली अंघोळ....
नव्या कोरया वस्त्रांची मोडलेली घडी...

अंगणभर पणत्या...वाऱ्यासंगे डौलाने झिरमिळ्या मिरवणारा मोठ्ठा आकाशकंदील.. ठिपक्या ठिपक्यांनी जोडत अंगणभर उमललेली रंगांची पखरण... रांगोळी... 

विविध दिवाळी अंकामधली शब्दांची/ रेषांची आतिषबाजी ...

सगळेच आपण अगदी बालपणात पोहोचतो अलगद...
दिवाळी आधीची साफसफाई... रंगरंगोटी...
स्वयंपाकघरात लुडबुड करत केलेली मदत ... करण्यातली अन चव घेण्यातली देखील.. 

कंदील कसा करावा यांच्या खलबतांची आणि रात्रीचा दिवस करत तो साकार करण्याची
किल्ले करणे... दिवाळीच्या कपड्याची आणि सोबत बाकी अलंकारांची जमवाजमव ...
किती आणि फटाके मागायचे आणि मग ते कुणी कुणी मिळून वाजवायचे यांचे प्लान्स ...
भाऊबीजेला कोण आधी ओवाळणार....आणि कुणाला काय भेटवस्तू मिळणार याचे आडाखे ..

वर्षानुवर्ष अलगद टप्प्या टप्प्याने मोठे होऊन जातो आपण...
सगळ्या गडबडीत मधेच केलेली लुडबुड, कधी मदत करता करता ....

एक दिवस असाही येतो... कि मग आताच्या धावपळीत... असंख्य कामाच्या चढाओढीत, हाती असलेल्या वेळेत डोक्यातल्या कल्पना आणि हातातल्या कामाची सांगड घालत कुठेतरी तेच जुने दिवस साकारण्याचा प्रयत्न पुन्हा एकदा करून पाहावा हि उर्मी देखील हाच सण घेऊन येतो...

मग ते एका दिवसात तीन तीन पदार्थ हातावेगळे करणे असो...

 की धावत पळत इंटरनेटवर कंदील शोधत, पिताश्री आणि बहिणीला मदतीला घेऊन तो करून पाहणे असो...

किंवा मग ठिपक्या ठिपक्या पलीकडे कधीतरी गेरूने रंगवलेल्या चौकोनावर प्राणसखा कृष्ण साकारणे असो....

असो...

दिवाळीची धामधूम संपली देखील... पण दिवाळीच्या शुभेच्छा जुन्या होत नाहीत न....
माझा कंदील अजून त्याच जोमाने लहरतोय... दारापुढे बहिणाबाई आणि मी मिळून घातलेली रांगोळी चमकतेय आणि फराळाच्या पदार्थांनी अजून डब्यांचा तळ गाठला नाही तोवर...

या दिवाळीच्या उर्मीच्या शुभेच्छा तुमच्यासाठीही ...
"तुम्हा सर्वांना हि दिवाळी आणि विक्रम संवत्सरी नवीन वर्ष सुख समाधानाचे समृद्धीचे आणि अपार आनंदाचे जावो... तुमच्या सारया मनोकामना पुरया होवोत" या सदिच्छा सोबत... शुभम भवतु !!!!

Happy Diwali!!!

- भक्ति आजगांवकर 

कुणा एकीने जमवलेली श्रद्धांजली ..

तो गेला...
एक वर्ष होतेय आज ...

तरी तो गेला तेव्हा थांबला नाही सूर्य
चंद्रानेही ढाळले नाही अश्रू रक्ताचे …
क्षणार्धात वीज नाही कोसळली ... फुलांनी टाकल्या नाहीत माना …
आवेगाने पृथ्वीची चाल नाही बदलली …

आत आत खोल वाटले होते तसे, थांबले नाही श्वास माझे …
तुझ्या जाण्याच्या कल्पनेनेच जशी थिजले होते … तशी कोसळले नाहीच मी ..
साऱ्या जगण्याची मदार तुझ्यावर असल्यागत आयुष्य धावून सुद्धा आले नाही अंगावर…

चालू राहिले तसेच दिवस रात्रीचे चक्र ...
अर्ध्य दिल्यागत सुखदु:खांचे कणकण झिरपणे चालूच आहे जगण्यात ..
ऊन सावलीचे अपरंपार प्रेम अजून सजवतेच आहे चंद्रफुलाची नक्षी..
एक फांदी मोडली तरी नवीन झाड नव्या फांदीची आस सोडली नाहीये पक्ष्यांनी ..

पण मग...
आत कुठेतरी ती व्याकूळ संध्या अजून जागी आहे..
सन्यस्त सुखांच्या काठी वळवाचा पाऊस भिजवतो आहे विदेही मनाला ..
कितीही अडगळीत लपण्याचा प्रयत्न केला तरी....
गर्द वनराईचा हलके हलके दाटून येणारा अंधार अजून बुडवतोच आहे..

आता कळले ...
सृजनाच्या पैलतीरावर जोडलेली आकाशाची नाळ झाला होतास तू..
अनावर कालिंदीतटाच्या राधेचा असीम शृंगार ..
आणि, 
तुझ्या जाण्याने माझा कृष्ण माझा सखा हरपलाय  !!!

- भक्ति आजगांवकर

वाचनीय अजून काही...

कविता
कविता माझी ... !!
नीलमयी!!